Hoe zit het Nederlandse democratische systeem in elkaar?

De (verkorte) versie van ‘staatsinrichting’:

De regering van het land wordt gevormd door de monarch

(die via erfopvolging die positie bekleedt, maar (officieel) geen inhoudelijke zeggenschap of verantwoordelijkheid heeft) 

en een ploeg van ministers en staatssecretarissen die de uitvoerende politieke hoofdverantwoordelijkheid dragen

(die aangesteld worden door (vaak vanuit) de 150 via landelijke democratische verkiezingen gekozen volksvertegenwoordigers van de tweede kamer).

De ‘ministersploeg’ wordt samengesteld uit vertegenwoordigers van een aantal partijen die samen meer dan 50% van de zetels hebben en…. die het samen op hoofdlijnen met elkaar eens zijn over de te voeren koers voor de komende vier jaar… een regeerakkoord op hoofdlijnen kunnen opstellen. 

(Omdat Nederland een meerpartijenstelsel kent (meer dan 2 partijen) , betekent dat ook dat de grootste partij(en) soms helemaal niet meeregeren, ofwel....geen ministers leveren.)

Bij de verkiezingen voor de 2^e kamer, die bij normale voortgang iedere 4 jaar plaatsvinden, mogen alle kiesgerechtigde mensen met de Nederlandse nationaliteit een stem uitbrengen op de kandidaat van hun keuze.

( 18+, woonachtig in zowel binnen –als buitenland) 

Daartoe presenteren alle partijen in de aanloop naar de verkiezingen hun programma met ideeën voor de ontwikkelingen in het land en een lijst met namen van kandidaten die zich in dit gedachtegoed kunnen vinden.

Er zijn ook nog andere ‘lagen’ en structuren binnen ‘de overheid’, die allemaal een rol spelen in het totale ‘democratische keuzeproces’: … een 1^e kamer, raad van state, provinciale staten, gemeenteraden en wethouders… die via ' kiessystemen' invloed krijgen op het proces.

Iedere laag heeft ambtelijke ondersteuning… mensen die niet politiek gekozen zijn, maar functionarissen die via sollicitatieprocedures aangesteld zijn om beleid voor te bereiden, uit te voeren en te controleren in een dienstverband..... en daarmee: ook invloed op het proces hebben.)

De (verkorte) versie van ‘levensinrichting’:

Waar weinig mensen zich actief van bewust zijn, is dat er ook een totaal ander democratisch systeem functioneert, dat de algehele koers en het dagelijkse doen en laten binnen een gemeenschap verregaand vormgeeft.... wat je emocratie zou kunnen noemen.

Het werkt erg simpel.
Ieder mens (van iedere leeftijd) heeft stemrecht.
Er wordt geheel automatisch geregistreerd welke keuzes mensen maken, van moment tot moment, gegeven… waar ze hun aandacht aan schenken en hun energie aan besteden.

Onder het kipsimpele motto:
Als je iets veel aandacht geeft en ergens veel en regelmatig energie aan besteedt, dan zul je het wel aanbevelenswaardig, nuttig en belangrijk vinden.

Als mensen samenleven, worden al die tellingen automatisch vertaald in bijpassende gebeurtenissen en beleid.
Al die keuzes en acties bij elkaar opgeteld en regelmatig doorleeft in gedragspatronen, geven vorm aan de structuren van die mensen.
Allemaal.
Niet een uitgezonderd.
Geen enkele structuur staat buiten dit systeem, want…. dit is de energetische emocratische basisinrichting van het leven zelf.

Politieke systemen, economische systemen, educatieve systemen, arbeidssystemen, voedselproductiesystemen…… zijn allemaal een weerspiegeling van de keuzes die alle mensen in de gemeenschap, van dag tot dag, in energie maken.

Hoe verhouden staatsinrichting en levensinrichting zich tot elkaar?

Het werkelijke oorzakelijke verband van de ontwikkelingen in de gemeenschap is (zoals ik het waarneem, dus) min of meer omgekeerd aan de richting die staatsinrichting aanwijst.

Het lijkt dat we eerst de structuur inrichten en dan (vervolgens) de energie gaan verplaatsen zoals afgesproken. 

Wie menselijke systemen, van welke schaal dan ook, met maar een beetje belangstelling van een afstandje bekijkt, observeert als snel dat ‘wat is afgesproken’ dat er moet gaan gebeuren, nogal gauw en buitengewoon regelmatig sterk afwijkt van wat er dan vervolgens ook daadwerkelijk gebeurt….. 

Reden genoeg om te zien dat 'het leven' zich kennelijk niet zo gemakkelijk voegt naar (een bepaald type) constructies.

Dat komt, omdat in de werkelijk natuurlijke orde van het leven, je eerst energie (anders) gaat verplaatsen, waaruit (nieuwe) gedachten en gevoelspatronen ontstaan, die de structuren vervolgens (vanzelf) gaan transformeren.

Toegepast op het politieke systeem:

Het lijkt erop dat de stemgerechtigde burgers eenmalig per (vrij lange) periode hun ene officiële papieren stem mogen uitbrengen en dat daarmee volksvertegenwoordigers ‘ in het zadel worden geholpen’ om namens de gemeenschap hun energie te steken in het nemen van de dagelijks de beslissingen voor/namens die gemeenschap.

Veel dichter bij de reële werkelijkheid is het beeld dat we een volmaakte spiegel hebben gecreëerd van wie wij gezamenlijk energetisch zelf zijn, gegeven al onze werkelijke eigen keuzes, onze werkelijke gedachten -en gedragspatronen .

De roep om ‘verandering’ is bij iedere verkiezing weer groot.
En ‘we’ proberen die ene stem die we denken te hebben zo goed mogelijk te besteden, want ‘dat schijnt belangrijk te zijn’ en ons ‘democratische recht’ waar je niet licht over moet denken in een vrij land.

"Als die politieke partij het niet voor elkaar krijgt, misschien dan die andere… die mildere… of die radicalere… een stem ‘voor’…. of een proteststem ‘tegen’ ,ditmaal… in de hoop zo het  gewenste effect te bereiken….."

(Zelfs als we ergens ook wel zien dat het is alsof je een balletje in een flipperkast mag lanceren en ongeacht welk gaatje het meest verleidelijk knippert en jou met 'winstpunten' lonkt, de kans toch maar betrekkelijk klein is dat jouw balletje precies daar terecht komt, waar jij graag wilt dat hij uitkomt.)

Een (alternatieve) kijk/aanpak

Ik stel voor om niet alleen naar de stem te kijken 

( het gedachtegoed: wat we zeggen dat we willen (zien/doen)), 

maar vooral ook naar de stam 

(het energetische erfgoed, hoe spreken onze (eigen!) daadwerkelijke energie-investeringen van wie we zijn )

Op dit blog deel ik een aantal observaties uit de wereld van de energie, over welke energie-patronen op dit moment regeren.

Ik zie namelijk dat veel mensen uit gewoonte op dezelfde emocratische koers varen, omdat heel veel mensen niet eens weten dat ze in hun 'basisconstitutie'  ook/juist een keus hebben!

Ik zie ook dat het wijs ( zelf-bewust en geïnformeerd) uitoefenen van dat energetische stemrecht veel meer gevolgen heeft voor de ontwikkelingen in de gemeenschap dan het rood inkleuren van welk vakje op welk stembiljet voor welke democratische verkiezingen dan ook.