meer weten over deze uitnodiging?

Waarom zou ik hier ook maar iets mee willen?

Als je werkelijke wezenlijke invloed op de nationale ontwikkelingen wil uitoefenen, werkelijke verandering in je wereld vooruit wilt helpen..... dan is dit stambiljet van de stamwijzer je ticket, naar informatie  die in geen enkele reguliere stemwijzer is opgenomen.... (jouw complete partijprogramma).

Waarom?

Is stap 1 om deze uitnodiging NU aan 1 persoon naar keuze van een andere generatie door te sturen?

Over het NU-aspect ervan :

Gedragswetenschap leert ons:

Als je niet binnen 5 seconden actief iets doet met een oproep tot verandering, dan doe je er vervolgens niets mee, omdat je auto-pilot alweer 'door is met het volgende'.

Plus, je intentie met een ander delen is een hele sterke 'stok achter de deur' om werkelijk een koersverandering in actie om te zetten.

De Amerikaanse Mel Robbins legt dit heel helder uit in 20 minuten.

Weinige tijd?

Ga dan meteen naar minuut 10 van de video om meer te horen over de auto-pilot.

Bij 19 minuten vertelt ze over de 5 seconden regel.

Over het generatie-aspect ervan:

Je brengt daarmee een gezonde gemeenschapsontwikkelings dynamiek op gang, die verder wordt uitgelegd in dit blogstukje. (of bekijk deze video:)

Het staat je (uiteraard) vrij om het naar veel meer personen te sturen.

Weet je niemand van een andere generatie.... geeft niks. Het staat je geheel vrij om het naar wie je maar kent te sturen. Het is gewoon 'extra leuk', als het kan, om het in 'cross-generatie'-verband te doen. 

Waarom?

Is stap 2 om zelf een schild te ontwerpen en het eigen ontwerp op de social media te posten?

Over het ontwerp-een-eigen-schild-aspect ervan:

De basis van dit idee is in deze blogpost kernachtig omschreven.
(of bekijk deze video):

Over het posten op social media:

Daar delen we toch als moderne mens wat ons inspireert en wat ons bezig houdt?
Je bereikt er gemakkelijk en snel jouw gemeenschap mee en wie weet, levert het boeiende gesprekken op!

Niet 'van de partij' op de social media?
Geen nood!

Het ontwerp met met een magneet op de koelkast of met een punaise op een prikbord 'posten' werkt net zo goed.

Overal waar jij het ziet en wellicht het oog van de mensen in je omgeving erop valt... is prima!

Waarom emocratische verkiezingen?

We zitten nu toch midden in democratische verkiezingen... is dat niet ruim voldoende om de politiek een andere koers te laten varen?

Over het waarom van het bewustzijn van wat we energetisch kiezen

krijg je een idee via deze blogpost.

Ben je geen 18+, dan vindt de Nederlandse gemeenschap dat je nog niet oud genoeg bent om mee te mogen beslissen. In werkelijkheid... heb jij veel meer invloed op wat er in je gemeenschap gebeurt!

Gebruik die invloed die je werkelijk hebt..... wijs, met eer en geweten, in lijn met je eigen hoogste waarden.

En voer uit, wat je in je eigen schild voert!

Heel veel plezier daarbij!

Wat voeren we in ons schild?

In deze video 

wordt de inhoud van deze blog post 

voorgelezen

-----------------------------
Regeringen komen en gaan,
maar een aantal identiteitssymbolen van regeren, leiden een constitutioneel consistent bestaan.

Wat voeren we als Nederlanders momenteel in ons schild?

Dit symbool vormt als het ware het watermerk en briefhoofd van officieel regeerpapier.
We herkennen het en… staan er  verder nooit bij stil, want:

• dit verandert immers nooit, 
• het is (maar) een (onschuldig) gegeven aan de basis van het Nederlandse leven, deel van ons erfgoed.

--------------

Een motie tot verwondering in het innerlijke parlement:

Uit de banken van de ‘ik wil’ regeringsfracties klinkt een beetje kriegelig:

• Waar hebben we het hier nu ineens over?
  Er ligt een waslijst aan zeer urgente zaken op ons bordje, die we toch allemaal willen oplossen??!!
  Het is crisis, mensen willen voorspoed beleven, vrede en veiligheid!
  We leven met de stress van code oranje!
  En dan moeten we ook nog, in verkiezingstijd, onze inhoudelijk standpunten voor de toekomst formuleren en in nette, doch verhitte debatten verdedigen om de (zwevende) kiezers van ons gelijk zien te overtuigen?
  We hebben toch wel ECHT  belangrijker issues aan ons hoofd dan NU eens rustig naar het wapen van Nederland te gaan kijken?!!!

Paar vraagjes aan de interruptiemicrofoon, gesteld uit de banken van het ‘innerlijke kind’, die altijd wel met verwondering details in het leven opmerkt en ‘zich er iets over afvraagt….’:

• Maar… eh….. wat representeert dit schild nou eigenlijk?
• Enne… is het feit dat je iets erft, dat iets erg oud is en wat ook jarenlang gebruikt is door je voorouders… in zichzelf reden genoeg om er de hele inrichting van je huis, de vorm, stijl en kleuren van je interieur nu ook nog helemaal op af te blijven stellen? Waarom?

Vanuit de banken van de ‘innerlijke senioriteit’ licht iemand hulpvaardig en geduldig toe:

• De tekst ‘ je maintiendrai’ is Frans voor ‘ ik zal handhaven’.
• Verder is duidelijk te zien dat er drie stoere leeuwen op staan. Twee houden, met vertoon van macht, allebei tegelijkertijd hun stem gebruikend,  aan weerszijden een schild vast, waarop een strijdlustige leeuw een zwaard heft en een handvol pijlen vasthoudt.
• Het kroontje is een teken van de monarchie .

Waarop het innerlijke kind in de repliek verder doorvraagt:

• ‘waarom handhaven’?
• Wat is de precieze betekenis van handhaven?
• Wat is het dan dat we willen handhaven? (De opzet met die leeuwen lijkt eerlijk gezegd nogal te wijzen in de richting van verbale en fysieke strijd, machtsvertoon en conflict…..niet iets waar ik nou warme gevoelens van de ultieme begeerlijkheid bij krijg.)
• Wat maakt handhaven (van wat dan ook) tot het hoogste goed van onze kernwaarden?
  (Want waarom zou je het anders zo prominent op het schild schrijven?)

Een senior verklaart vervolgens:

• Tja, ik weet dat de uitdrukkelijke wens tot handhaven van een bepaalde opzet, het soepel insturen van een andere koers, nogal ingewikkeld maakt..
  Vanuit mijn eigen  ‘ervaring’ kan ik hier meedelen:

Ik weet nog dat ik 10 jaar lang was aangesteld als katalysator voor verandering. 

Ik werd enthousiast ontvangen en kreeg veel ruimte om met voorstellen te komen, want er was grote behoefte aan ‘nieuw elan’, vernieuwing dus.. … ‘snel op ontwikkelingen kunnen inspelen….’

De noodzaak om met de tijdgeest mee te kunnen gaan en ‘het zelf’ te hervinden, werd diep gevoeld.

Bij mijn afscheid grapte ik over wat ik had geleerd.“ Ik kreeg totale vrijheid om alles tegen het licht te houden en veranderingen voor te stellen. Er bleek slechts een heel klein voetnootje in het ongeschreven contract van toepassing, waar ik werkenderwijs met toenemende frustratie over het proces achterkwam :
kleine randvoorwaarde aan vernieuwing…. het moet wel precies passen binnen hoe het nu al jaren gaat.”

Je maintaindrai in full swing?
Energetisch werd ‘verandering’ gewoon niet genoeg verwelkomd en gesteund.

----------
Enige tijd na deze conversatie in de 2^e kamer, dienen vertegenwoordigers van de drie fracties een motie in, om het Nederlandse volk van (0 tot 115) nu, in verkiezingstijd, uit te nodigen om een bezoek te brengen aan hun eigen innerlijke parlement om daar zelf eens te spelen met de gedachte ‘wat voer ik eigenlijk in mijn schild?’

 Ontwerp een eigen schild en deel dat met de wereld in woord, beeld en… gedrag.

Om de eigen speelse creatieve emocratische interpretaties via social) media te delen… als energetisch tableau vivant gezet in de kleuren van de diepste hartewens. 
Niet slechts 1 keer, op een bepaalde dag.....maar zo vaak als je wilt.

Let op: Er wordt niet 'een winnaar gekozen'....!

Iedere deelnemer die uitvoert wat hij bewust in zijn eigen schild voert...... wint in ieder geval: een fijnere wereld met meer levensgeluk.

En juist (wellicht.. het is een optie.. het hoeft niet.. je mag uiteraard in je schild voeren wat jij wilt) niet meer vast te houden aan het beeld dat we vooral hechten aan machtsvertoon, crisis en conflict en dat in ons schild voeren.
Dat we dat hoog in het vaandel van ons kernwaardensysteem (moeten) hebben, is niet bij wet geregeld!
We mogen geheel vrij, energetisch ook iets anders kiezen!

Als voorbeeld zie je wat initiatiefnemer Esther Dageraad heeft gemaakt: 

"Je ziet, dat wat ik in mijn schild voer (rechtsboven aan de pagina) mijn hartewens verbeeldt: de actieve wil om harmonie, vrede, vrijheid en overvloed in openheid, kalm en met een glimlach, vol verwondering en gewetensvol met elkaar te delen, om te evolueren in versies die steeds beter recht doen aan de natuurlijke dynamiek van het leven."

Opmerkelijke noot uit de gezamenlijke motie:

Want tja….. we weten……we zingen hier zelfs bij gelegenheid uit volle borst over als we onze (gezamenlijke) identiteit in een lied uitdrukken en dan stroomt geregeld ons hart vol van ontroering.
Waarom is dat toch?
Omdat je als mens trots wil zijn op wat je in je (eigen) schild voert.….. trouw aan…jezelf!

Mijn schild ende betrouwen
zijt Gij, o God mijn Heer,
op U zo wil ik bouwen,
Verlaat mij nimmermeer.
Dat ik doch vroom mag blijven,
uw dienaar t'aller stond,
en de tirannie verdrijven
die mijn hart doorwondt.

(Al helpt het natuurlijk wel om met verwondering, je vrij wil en je hele (ge-)weten naar deze overbekende, maar wellicht toch ook wel enigszins cryptische, tekst te kijken)

homo sapiens

In deze video

wordt deze blog post

voogelezen

---------------
In aansluiting op mijn vorige blog post, wil ik graag nog iets dieper inzoomen op de dynamiek van een natuurlijk en gezond ontwikkelproces van mensen, waarin mensen duurzame, harmonieuze en evenwichtige keuzes maken.

Het laat ook mijn zienswijze zien van hoe we nu van generatie op generatie een vervormde dynamiek aan het doorgeven zijn, er stellig van overtuigd dat de huidige gang van zaken zo hoort …. En het ook echt onmogelijk  anders (met betere resultaten) kan.
Sterker nog… het allerbeste systeem onder de zon is!

Het is mijn visie dat je nooit van iets kan zeggen dat iets ‘de beste manier’ is, als je het bestaan van alternatieven glashard ontkent, afwijst of systematisch onmogelijk maakt,  zonder enige vorm van nader onderzoek, door bijvoorbeeld effecten eens te vergelijken door bijvoorbeeld ( oei, oei, dat is wel een heel eng voorstel) het zelf ook eens (serieus) een paar alternatieven te ondergaan om het uit te proberen.

Afijn… eerst nogmaals het plaatje van de gezonde triple-dynamiek van ontwikkeling:

Leven kan begrepen worden als: 

Je als levend wezen in een situatie geplaatst zien, waar je, van moment tot moment, naar behoefte, gebruik makend van je eigen set unieke vaardigheden, het beste van probeert te maken.

Wat een plant of een (wild) dier in een situatie kan inbrengen, is per soort een ietwat andere set van ingebouwde mogelijkheden.

Een mens ( homo sapiens, de wetende mens) heeft een paar ingebouwde mogelijkheden die in aard en omvang uniek zijn op deze aardbol. Het vermogen om abstract te denken en zo creatief met scenario’s van mogelijke en wenselijke uitkomsten te spelen, bijvoorbeeld. Gebruik makend van dat unieke aspect, hebben we nogal wat diepgaande wijzigingen aangebracht in de gang van zaken op aarde.

Homo sapiens is een sociaal wezen, in de zin dat we bij voorkeur in groepsverband leven.
Wij zijn echter, van origine in ieder geval, geen kuddedieren, waar ieder individu binnen de groep grofweg hetzelfde gedrag vertoont.
Specialisatie op het verrichten van bepaalde complexe taken, is al heel vlot in de menselijke leefwijze ingebakken.

In een natuurlijk stamverband, leven alle generaties vlakbij elkaar en is iedereen wel aardig goed op de hoogte van ‘wie wat doet’ en hoe dat zo ongeveer in zijn werk gaat.

De vorming vindt plaats in het dagelijks leven zelf.
Kinderen zien de werkelijke activiteiten die er ontplooit worden binnen de stam en doen er (spelenderwijs) aan mee. Dragen hun steentje naar vermogen, meer en meer bij aan wat er zich voordoet. Ontdekken en volgen daarbij ook hun eigen voorkeuren, unieke talentenset en belangstelling. Ze merken op waar ze goed in zijn en aardigheid in hebben en trekken als vanzelf dan ook naar die volwassenen en ouderen die hen daarbij de kneepjes van het vak kunnen laten zien en ervaren, al werkend aan werkelijk nodige projecten.

Die volwassenen en senioren vinden dat niet alleen ‘leuk’ en ‘aandoenlijk’ dat er een jong iemand belangstelling heeft voor zaken als manden maken, gereedschap maken, boten bouwen, weeftechnieken, tuinieren, dierverzorging  en wat niet al….
Maar ook inzien en ten volle begrijpen dat het voor het welzijn en voortbestaan van de totale stam van enorm belang is dat kennis en ervaring, doorleefd, zelf ervaren, van generatie op generatie niet alleen beschikbaar is  maar ook …evolueert al naar gelang de omstandigheden wijzigen.

Je methoden aan kunnen passen aan wat zich voordoet, beseft een natuurvolk terdege …… is van levensbelang!

Wij hebben nu sinds een paar honderd jaar ons vormings-en ontwikkelingssysteem verregaand aangepast.

Vanaf (ach, tegenwoordig bijna een paar maanden) worden kinderen vooral buiten het dagelijks leven ‘opgevangen’, meestal in (grote) groepen leeftijdgenoten, met gebruiksvoorwerpen om hen heen geplaatst die meestal  voor het doel ‘spel’ zijn ontworpen.

Tenminste totdat ze 16 zijn, maar liever nog zeker totdat ze 18 zijn, worden ze geacht het meeste van de tijd ‘buiten het normale dagelijks leven’ door te brengen.
Daar komen ze weinig (variatie) van vertegenwoordigers van andere generaties en leefstijlen tegen.

Het dagelijks leven waar zij dan af en toe wel in multi-generatie verband aan blootgesteld worden beweegt zich rond consumeren (winkelen) en socializen (gezellige visites, die weer vooral om ‘eten en drinken’ en ‘praten’ over je leven draaien).
Wie kan de jeugd dan werkelijk kwalijk nemen dat ze tot de conclusie komen dat dat dan toch kennelijk is waar het om draait in het leven?
En waar die ‘waren’  dan vandaan komen en hoe ze geproduceerd zijn… dat speelt zich dan toch buiten ieders blikveld af…. ?
Dus hoe moet je dat dan weten of je er ook maar enigszins doorleefd van bewustzijn hoe dat gemaakt wordt, wat daarbij komt kijken?

Op school worden kinderen en jongeren ingevoerd in de feiten en gebruiken van de stam, via…. woorden, beelden….
Maar nauwelijks via daadwerkelijk blootstelling aan wat besproken wordt en doorleefde ervaring ervan.

Het aspect waar juist ‘het kind’ buitengewoon goed in is… het bevragen van ‘waarom is iets zo?’…. ergens geduldig mee ‘spelen’ om varianten uit te vogelen rond hoe iets gebruikt kan worden, worden er ……. weinig gestimuleerd .    (laat ik het eufemistisch uitdrukken).

De wereld wordt opgedeeld in ‘goede antwoorden’ en ‘foute antwoorden’ en wat goed of fout is wordt altijd door een ander bepaald, vaak met weinig opgaaf van dieper liggende met gezond verstand navolgbare redenen. 'Goed' schijnt dan altijd maar 1 ding te zijn.....

(omdat het nou eenmaal zo ‘is’, of.. omdat ik het zeg….behoren nogal eens tot het standaard arsenaal aan responsies, vaak vergezeld van een boze gefrustreerde stem…. Dat hoor je niet eens te vragen! JIJ bent lastig!)

In toenemende mate hebben kinderen ‘ vrije exploratie tijd’ in moeten ruilen voor ‘clubjes, vermaak en andere vormen van georganiseerde en voorgestructureerde  activiteiten, die meestal in groepsverband plaatsvinden waarin ‘ we nu met zijn allen gaan……’ en ook weer niemand echt af mag wijken.

Waar precies, in die 18+ jaren, heeft het kind nou zinvol ervaring op kunnen doen met de drie aspecten van  homo sapiens ontwikkeling:

1    Zich dingen afvragen ( in een nieuw licht/perspectief plaatsen)
De gang van zaken werkelijk beïnvloeden, naar de eigen hand zetten en de effecten daarvan ondervinden?
Zijn eigen (ge)weten vormen van wat goed werkt ( en wat niet en waarom), gevoed door wat in de stam al lang geweten is?

In alle richtingen waarin die 3 aspecten elkaar ook weer voeden en beïnvloeden…..?

Had ikzelf, persoonlijk ‘mazzel’, omdat waar ik affiniteit mee heb, kennelijk het bestuderen van menselijke groepsprocessen is en het succes van diverse vormingstechnieken, zodat ik op ‘school’ me precies in het soort omgeving bevond waar ik mijn nieuwsgierigheid kon bevredigen en mijn vaardigheden kon bijschaven omdat ik de voorbeelden van mijn beroepsinteressegebied ‘vormingsgidsen’ wel in hun habitat met hun werk bezig zag?

Arme klasgenoten die affiniteit hadden met techniek, dierverzorging, plantverzorging, voedselbereiding etc. etc….

Pas als de mens een volwassene is geworden krijgt hij het recht op beïnvloeding van de gang van zaken in de stam… sterker nog… dan staat er ook nog wat extra druk op, want je wordt wel geacht bij te dragen.
Niet noodzakelijkerwijs in wat je leuk vindt of waar je goed in bent, of zelfs maar het nut van inziet.
Niet noodzakelijkerwijs door dingen te doen die nuttig voor de gemeenschap en de wereld zijn en duurzaam, maar om ….. nu in ieder geval in leven te blijven.

“ Ik wil ….. overleven….. somt het algehele gevoel van machteloosheid op om wat dan ook individueel te kunnen beïnvloeden en doen ombuigen.”

Zelf nadenken, je geweten, je creatieve vermogens, je uniek menselijke mogelijkheden om zinvolle aanpassingen aan een situatie te doen gebruiken?!

Als je er al een idee van hebt hoe dat zou moeten (waar je maar heel weinig voorbeeld van hebt gezien) , dan wordt dat… ("helaas.. ga niet langs start")… zwaar ontmoedigd door de systemen van ‘regering’ van je stam, de autoriteiten die… zich geen raad weten met jouw diepgaande wezensvragen,  voorstellen en observaties over hoe zij/wij met het eigen geweten en verwondering lijken om te gaan.

Een destructieve vicieuze cirkel is geboren, waarin juist de mensen die het ‘sapiens’ deel, het bewust weten creatief constructief, voor het voortbestaan van de stam en deze wereld als haar woonplaats, kunnen en willen inzetten…… als ' afwijkend' van 'normaal' worden bekeken....
Wat is er nou normaler voor een homo sapiens, dan dat voor deze diersoort zo unieke ingebouwde 'sapiens' ook werkelijk te gebruiken?!!!

Tja….. volgens mij is je eigen innerlijke kind, de verwondering in ere herstellen en je eigen senioriteit, je eigen geweten raadplegen….. zo ingebouwd in de menselijke natuur… dat het werkelijk niet moeilijk is om eens serieus te gaan ervaren, als je werkelijk ‘verandering’ van de kwaliteit  van leven in je gemeenschap wilt.

Logan LaPlante aan het woord over zijn vormingsproces.

het politieke energetische spectrum

In deze video

wordt deze blog post

voorgelezen

------------------------
Een manier waarop de zetelverdeling in een parlement vaak grafisch wordt weergegeven is in een halve boog, zoals hier.

Stel nou eens dat we ergens best wel weten dat er ‘onzichtbare’ krachten een belangrijke rol spelen in onze besluitvormings- en ontwikkelproccessen?

Dan zou ik mijn begrip van die krachten zichtbaar kunnen maken door dat onzichtbare deel ook visueel te maken.

Stel je voor dat in de wereld van de gezonde, natuurlijke menselijke ontwikkelprocessen, het emocratische parlement een volledige cirkel beschrijft, bijvoorbeeld zo:

Waarin het totale ‘politieke’ spectrum, ineens niet meer tweepolig is .

Progressief (links) tegenover conservatief (rechts), met gradaties/variaties in opvattingen over de mate van overheidsbemoeienis die zinvol wordt gedacht.

Maar cyclisch, met drie invloedssferen, die heel natuurlijk harmonieus kunnen samenwerken en in elkaar overvloeien.

Dat is in ieder individueel mens zo.
Hoe de stemmen verdeeld zijn in ons eigen individuele energetische parlement, bepaalt uiteraard het ‘beleid’ dat we zelf in ons eigen geloofssysteem vaststellen en uitvoeren via ons eigen gedrag.

De collectieve systemen, zijn dan simpelweg een optelsom van alle energetische zetelverdelingen van alle individuen die aan een (cultureel) systeem hun energie bijdragen.

Nou vallen mij dan wel een paar dingen op die ik er even uit wil lichten.

In de staatsinrichting hebben we met elkaar afgesproken dat je 18+ moet zijn om actief inbreng in het keuzeproces te mogen hebben. Eerder kan je niet gekozen worden en je hebt geen stemrecht.

Welke rechten heeft jouw innerlijke ‘kind’ in je innerlijke parlement?

• Mag de verwondering ook af en toe de leiding nemen?
• Mag het zelfstandig een voorstel indienen, een (speels) idee aandragen?
• Worden de kamervragen die het stelt “ Ik vraag me af…….”ook gehoord?
• En door wie worden ze dan ‘beantwoord’ en hoe ( respectvol/volledig)?
• Verleen je je innerlijke kind toegang tot alle relevante informatie (gedachten/gevoelens)?
• Worden de speelse aspecten en ideeën serieus in behandeling genomen, als van een gewaardeerde samenwerkingspartner/belanghebbende bij de ontwikkelingen?
• En als een voorstel om iets te doen of te laten in stemming wordt gebracht…. mag het innerlijke kinddeel van je energiepalet dan werkelijk meestemmen?

Observeer wat je ‘kind/verwondering’ politiek is in je eigen binnenwereld…..

(Probeer dat vooral neutraal te observeren, zonder in ‘goed’/‘ fout’ oordelen of veroordelingen te vervallen, wetend dat de huidige aanpak je naar alle waarschijnlijkheid als ‘ het hoort het nou eenmaal’ is voorgeleefd en als zodanig deel uitmaakt van je energetische erfgoed.)

Ook boeiend is om te kijken naar het deel ‘ervaring’… de ‘senioriteit’.

• Welke rechten heeft jouw innerlijke ‘senioriteit’, je weten, je eigen levenservaring in je innerlijke parlement?
• Mag je (ge)weten (ook) de leiding nemen?
• Ook als wat jij uit eigen ervaring weet dat het beste werkt, afwijkt van wat ‘de (ongeschreven) regel bij meerderheid van stemmen momenteel voorschrijft’?
• Ook als dat ‘duur’ is ….. (maar ook op de lange termijn wel veel duur-zamer)?
• Mag het zelfstandig een voorstel indienen, een (gewetensvol) idee of vraag aandragen?
• Worden de informatie en de observaties die het deelt “ Ik weet…….” ook gehoord, genoteerd, meegenomen?
• En door wie worden ze dan ‘ontvangen’ en hoe behandeld (respectvol/volledig)?
• Verleen je je innerlijke senior toegang tot alle relevante informatie (gedachten/gevoelens)?
• Worden de gewetensvolle aspecten en ideeën serieus in behandeling genomen, als van een gewaardeerde samenwerkingspartner/actieve belanghebbende bij de ontwikkelingen?
• En als een voorstel om iets te doen of te laten in stemming wordt gebracht…. hoe zwaar weegt het senioreiteitsdeel van je energiepalet in de stemming?

Observeer hier ook weer wat je ‘senioriteit/(ge-)weten’ politiek is in je eigen binnenwereld…..

(Probeer dat ook weer neutraal te observeren, zonder in ‘goed’/‘ fout’ oordelen of veroordelingen te vervallen, wetend dat de huidige aanpak je naar alle waarschijnlijkheid als ‘ het hoort het nou eenmaal’ is voorgeleefd en als zodanig deel uitmaakt van je energetische erfgoed.)

Het energetische plaatje kon er dan nog wel eens ongeveer zo uitzien, waarbij het bewustzijn de spotlight zet op het ' ik wil...' deel, maar de kracht en inbreng van de andere twee delen aan het zicht onttrekt.

Wanneer mijnwaarneming klopt, dat de totale opstelsom van als onze individuele geloofssystemen leidt tot een afspiegeling in de systemen die we ontwerpen om vorm te geven aan ons gemeenschappelijke leven……. dan kijk ik even in die spiegel die de regering en de 2^e kamer toont.

Dat je als partij zetels ‘hebt’ en vragen mag stellen, die braaf geadministreerd worden in de notulen, zegt nog helemaal niets over de mate waarin die ‘geluiden’ werkelijk betrokken worden bij totstandkoming van de voorstellen en besluiten.

Want als de totale ‘ministersploeg’ uit de resultaatgerichte  ‘ik wil…’ geledingen komt en de enige uitslag die van belang wordt geacht is ‘dat er een meerderheid’ voor een wetsvoorstel is….. waarom zou je dan werkelijk luisteren naar of serieus ingaan op de inbreng van die ‘minderheidspartijen’?

Ter afsluiting nog deze opmerking.

Het is ook mijn observatie dat als er langdurig van het natuurlijke systeem wordt afgeweken, er vervormingen gaan ontstaan.

In een systeem waar ‘ zuivere eerlijke verwondering’ en ‘ zuiver eerlijk (ge)weten’ tot splinterpartijen in de marge van de besluitvorming zijn verworden,  gaan ze langzaam maar zeker vibreren op wat minder zuivere tonen.
In zo'n dynamiek worden het respectievelijk  vibraties van ‘verbijstering’  en ‘ morele superioriteit’ en vervormt het aspect ‘ zuivere eerlijke beïnvloeding’ in ‘manipulatie’.

Zuivere noten zijn noodzakelijk ingrediënten om vreedzame, vreugdevolle en harmonische composities te vervaardigen, met het hele orkest.

• Als het halve orkest  structureel ‘tegen’ de andere helft gaat spelen, en 

• Als alle partijen (in meer of mindere mate) 'om hun eigen 'leefsfeer' te verdedigen 'vals' gaan spelen, 

dan de gangbare naam voor zo'n energetische compositie niet eens meer ‘tijdelijk verschil van inzicht’ of ‘conflict’… maar staat bekend onder namen als  ‘crisis’, of ‘oorlog’.

Een systeem dat het in zich heeft om geweldig en weldadig te zijn voor alle deelnemers, is dan verworden tot een gewelddadig systeem.

Hoe zit het Nederlandse democratische systeem in elkaar?

De (verkorte) versie van ‘staatsinrichting’:

De regering van het land wordt gevormd door de monarch

(die via erfopvolging die positie bekleedt, maar (officieel) geen inhoudelijke zeggenschap of verantwoordelijkheid heeft) 

en een ploeg van ministers en staatssecretarissen die de uitvoerende politieke hoofdverantwoordelijkheid dragen

(die aangesteld worden door (vaak vanuit) de 150 via landelijke democratische verkiezingen gekozen volksvertegenwoordigers van de tweede kamer).

De ‘ministersploeg’ wordt samengesteld uit vertegenwoordigers van een aantal partijen die samen meer dan 50% van de zetels hebben en…. die het samen op hoofdlijnen met elkaar eens zijn over de te voeren koers voor de komende vier jaar… een regeerakkoord op hoofdlijnen kunnen opstellen. 

(Omdat Nederland een meerpartijenstelsel kent (meer dan 2 partijen) , betekent dat ook dat de grootste partij(en) soms helemaal niet meeregeren, ofwel....geen ministers leveren.)

Bij de verkiezingen voor de 2^e kamer, die bij normale voortgang iedere 4 jaar plaatsvinden, mogen alle kiesgerechtigde mensen met de Nederlandse nationaliteit een stem uitbrengen op de kandidaat van hun keuze.

( 18+, woonachtig in zowel binnen –als buitenland) 

Daartoe presenteren alle partijen in de aanloop naar de verkiezingen hun programma met ideeën voor de ontwikkelingen in het land en een lijst met namen van kandidaten die zich in dit gedachtegoed kunnen vinden.

Er zijn ook nog andere ‘lagen’ en structuren binnen ‘de overheid’, die allemaal een rol spelen in het totale ‘democratische keuzeproces’: … een 1^e kamer, raad van state, provinciale staten, gemeenteraden en wethouders… die via ' kiessystemen' invloed krijgen op het proces.

Iedere laag heeft ambtelijke ondersteuning… mensen die niet politiek gekozen zijn, maar functionarissen die via sollicitatieprocedures aangesteld zijn om beleid voor te bereiden, uit te voeren en te controleren in een dienstverband..... en daarmee: ook invloed op het proces hebben.)

De (verkorte) versie van ‘levensinrichting’:

Waar weinig mensen zich actief van bewust zijn, is dat er ook een totaal ander democratisch systeem functioneert, dat de algehele koers en het dagelijkse doen en laten binnen een gemeenschap verregaand vormgeeft.... wat je emocratie zou kunnen noemen.

Het werkt erg simpel.
Ieder mens (van iedere leeftijd) heeft stemrecht.
Er wordt geheel automatisch geregistreerd welke keuzes mensen maken, van moment tot moment, gegeven… waar ze hun aandacht aan schenken en hun energie aan besteden.

Onder het kipsimpele motto:
Als je iets veel aandacht geeft en ergens veel en regelmatig energie aan besteedt, dan zul je het wel aanbevelenswaardig, nuttig en belangrijk vinden.

Als mensen samenleven, worden al die tellingen automatisch vertaald in bijpassende gebeurtenissen en beleid.
Al die keuzes en acties bij elkaar opgeteld en regelmatig doorleeft in gedragspatronen, geven vorm aan de structuren van die mensen.
Allemaal.
Niet een uitgezonderd.
Geen enkele structuur staat buiten dit systeem, want…. dit is de energetische emocratische basisinrichting van het leven zelf.

Politieke systemen, economische systemen, educatieve systemen, arbeidssystemen, voedselproductiesystemen…… zijn allemaal een weerspiegeling van de keuzes die alle mensen in de gemeenschap, van dag tot dag, in energie maken.

Hoe verhouden staatsinrichting en levensinrichting zich tot elkaar?

Het werkelijke oorzakelijke verband van de ontwikkelingen in de gemeenschap is (zoals ik het waarneem, dus) min of meer omgekeerd aan de richting die staatsinrichting aanwijst.

Het lijkt dat we eerst de structuur inrichten en dan (vervolgens) de energie gaan verplaatsen zoals afgesproken. 

Wie menselijke systemen, van welke schaal dan ook, met maar een beetje belangstelling van een afstandje bekijkt, observeert als snel dat ‘wat is afgesproken’ dat er moet gaan gebeuren, nogal gauw en buitengewoon regelmatig sterk afwijkt van wat er dan vervolgens ook daadwerkelijk gebeurt….. 

Reden genoeg om te zien dat 'het leven' zich kennelijk niet zo gemakkelijk voegt naar (een bepaald type) constructies.

Dat komt, omdat in de werkelijk natuurlijke orde van het leven, je eerst energie (anders) gaat verplaatsen, waaruit (nieuwe) gedachten en gevoelspatronen ontstaan, die de structuren vervolgens (vanzelf) gaan transformeren.

Toegepast op het politieke systeem:

Het lijkt erop dat de stemgerechtigde burgers eenmalig per (vrij lange) periode hun ene officiële papieren stem mogen uitbrengen en dat daarmee volksvertegenwoordigers ‘ in het zadel worden geholpen’ om namens de gemeenschap hun energie te steken in het nemen van de dagelijks de beslissingen voor/namens die gemeenschap.

Veel dichter bij de reële werkelijkheid is het beeld dat we een volmaakte spiegel hebben gecreëerd van wie wij gezamenlijk energetisch zelf zijn, gegeven al onze werkelijke eigen keuzes, onze werkelijke gedachten -en gedragspatronen .

De roep om ‘verandering’ is bij iedere verkiezing weer groot.
En ‘we’ proberen die ene stem die we denken te hebben zo goed mogelijk te besteden, want ‘dat schijnt belangrijk te zijn’ en ons ‘democratische recht’ waar je niet licht over moet denken in een vrij land.

"Als die politieke partij het niet voor elkaar krijgt, misschien dan die andere… die mildere… of die radicalere… een stem ‘voor’…. of een proteststem ‘tegen’ ,ditmaal… in de hoop zo het  gewenste effect te bereiken….."

(Zelfs als we ergens ook wel zien dat het is alsof je een balletje in een flipperkast mag lanceren en ongeacht welk gaatje het meest verleidelijk knippert en jou met 'winstpunten' lonkt, de kans toch maar betrekkelijk klein is dat jouw balletje precies daar terecht komt, waar jij graag wilt dat hij uitkomt.)

Een (alternatieve) kijk/aanpak

Ik stel voor om niet alleen naar de stem te kijken 

( het gedachtegoed: wat we zeggen dat we willen (zien/doen)), 

maar vooral ook naar de stam 

(het energetische erfgoed, hoe spreken onze (eigen!) daadwerkelijke energie-investeringen van wie we zijn )

Op dit blog deel ik een aantal observaties uit de wereld van de energie, over welke energie-patronen op dit moment regeren.

Ik zie namelijk dat veel mensen uit gewoonte op dezelfde emocratische koers varen, omdat heel veel mensen niet eens weten dat ze in hun 'basisconstitutie'  ook/juist een keus hebben!

Ik zie ook dat het wijs ( zelf-bewust en geïnformeerd) uitoefenen van dat energetische stemrecht veel meer gevolgen heeft voor de ontwikkelingen in de gemeenschap dan het rood inkleuren van welk vakje op welk stembiljet voor welke democratische verkiezingen dan ook.